Familie Araneidae

Genus Argiope, s pecies bruennichi

Wespspin of tijgerspin

Argiope bruennichi wordt ook wel wespspin of tijgerspin genoemd. De Argiope is zoals alle wielwebspinnen niet giftig voor ons.
Het volwassen vrouwtje heeft een zilverachtige cephalothorax (kop) en een gelig abdomen (achterlijf) met zwarte en witte strepen.



Detail van de vrouw

Detail van de man

De volwassen vrouwtjes zijn veel groter dan de mannetjes. De man heeft een lengte van 4 tot 6 mm terwijl het vrouwtje tussen de 14 en 17 mm groot is. Als het vrouwtje vol zit met eitjes wordt ze angstaanjagend groot.	Argiope bruennichi met cocon (foto van Iljitsj van Kessel)
	Argiopes kunnen makkelijk door de vorm van hun web gedetermineerd worden. Opvallend is de witte zigzagband van witte zijde in haar web. Zoals veel wielwebspinnen heeft zij ook duidelijk geringde poten.De functie van de zigzagband in haar web is niet geheel duidelijk. Er zijn verschillende theorieën in omloop. Het kan bedoeld zijn om insecten aan te trekken. De witte zijde zou UV-licht weerkaatsen wat insecten zou aantrekken.Een andere verklaring is dat het rovers zou afschrikken. Als de spin gestoord wordt begint zij hevig te trillen in haar web zodat de spin een wazige witte vlek lijkt te worden. Een andere verklaring is dat de witte band het web duidelijk zichtbaar maakt zodat er geen dieren doorheen lopen. Waarschijnlijk zijn alle theorieën een beetje waar en helpt het de spin te overleven
De karakteristieke zig-zag in haar web


De zigzagband wordt door jonge spinnetjes nog niet gemaakt. In de foto's kun je zien dat zij een cirkelvormig centrum van witte zijde maken. Als ze ouder worden beginnen ze beide vormen door elkaar te gebruiken om te eindigen met alleen een rechte zigzagband.


Jonge spinnen die net uit hun papier gelijkeden cocon gekropen zijn.
Dat de pasgeboren spinnen erg klein zijn blijkt wel uit deze foto van het spinnetje op de krant. Ze vervellen binnen een dag en verdwijnen dan door een draad in de wind te laten vieren en te wachtem tot ze opgezogen worden (ballooning in het Engels) op weg naar het onbekende.

In Juli paren de mannetjes met de vrouwtjes. Na hun taak verliezen ze of een paar poten of hun leven doordat zij door het vrouwtje opgegeten worden.

Het vrouwtje zit na een maand vol met eitjes. Ze maakt dan een bruinige papier gelijkende cocon waarin ze de eitjes legt. De jonge spinnetjes komen in het voorjaar uit.

Het vrouwtje sterft in de winter.


Palpen van de vrouwtje (links) en man (rechts).

Als de spin nog jong is zijn de verschillen tussen beide seksen niet zo duidelijk, maar de sekse kan vastgesteld worden aan de hand van de vorm van de palpen. Zoals bij alle spinnen hebben de mannetjes een dikkere palp dan de vrouwtjes.
	Details van de spintepels waaruit de spindraden komen om webdraad en cocons te maken en waarmee de spin haar prooi verpakt.

De spin leeft in open grasland en maakt haar web tussen de grashalmen of in laag struikgewas. Ze komt veel voor in het Middellandse-Zeegebied maar haar leefgebied breidt zich de laatste decennia steeds noordelijker uit. Ze wordt nu regelmatig gezien Nederland maar ook rond Berlijn in Duitsland en in Engeland is zij aanwezig. De eerste waarneming uit Engeland zijn gedaan in 1940. In 2008 werd de spin waargenomen in Groningen en regelmatig in het oosten van het land. Nu in 2011 is zij overal in Nederland aanwezig Als de spin een prooi vangt pakt ze deze snel in door het insect in zijde in te rollen. Daarna bijt ze de prooi en injecteert gif en enzymen die de inhoud van het insect oplossen. Ze zuigt de prooi leeg als die niet meer beweegt of hangt het pakketje in haar web als voorraad. Als er een te groot insect in haar web komt bijt ze razendsnel de draden door waaraan het insect hangt zodat deze uit haar web valt voordat het te ernstig beschadigt raakt.

Jummie, een sprinkhaan als dessert

Ed Nieuwenhuys, 13 Augustus 2011
2 September 2008, September 13, 2003